نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
مجمع عمومی سازمان ملل متحد با تصویب قطعنامهای از طالبان خواست به حقوق بشر احترام بگذارد.
در این قطع‌نامه نسبت به وضعیت وخیم اقتصادی، بشری، تداوم خشونت‌ها علیه زنان و عدم تشکیل دولت فراگیر در افغانستان پس از تسلط طالبان، ابراز نگرانی شده است.
در قطع‌نامه مذکور، کشورهای جهان از طالبان خواستند تا به زنان و دختران افغانستان حق مشارکت در تمام امور زندگی بدهد. کشورها نگرانی خود را در رابطه به وضعیت کنونی زنان، به‌ویژه بسته ماندن مکاتب دخترانه، اقتصاد و فرصت‌های کاری ابراز کردند.
چین و روسیه ضمن عدم حمایت از قطع‌نامه سازمان ملل، از ایالات متحده آمریکا خواستند تا در مورد جرایم نیروهای خارجی در افغانستان تحقیقات انجام دهد.
آنتیه لندرتسی، سفیر آلمان در ملل متحد طی سخنانی در مجمع عمومی سازمان ملل گفت: «این قطع‌نامه یک فراخوان صریح برای احترام گذاشتن، حفاظت و رعایت حقوق بشر، تشکیل یک حکومت فراگیر و مبارزه با تروریسم است. بدون رعایت مسائل آتی٬ تعامل با طالبان امکان‌پذیر نیست و به رسمیت شناخته نخواهد شد.»
طالبان در ۱۵ اوت ۲۰۲۱ به قدرت رسیدند و موانعی را برای تحصیل و کار زنان و دختران ایجاد کردند؛ هرچند موانع تحصیل برای زنان و دخترانی که در دانشگاه و تا صنف ششم تحصیل می‌کردند پس از مدتی برداشته شد، اما به دختران در مقطع متوسطه و لیسه هنوز اجازه تحصیل داده نشده است.
دفتر هماهنگی کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد در ماه ژانویه امسال طی گزارشی اعلام کرد که ۷.۹ میلیون کودک در سنین واجد شرایط تحصیل در افغانستان در دسترسی به فرصت‌های آموزشی با مشکلات زیادی روبرو هستند.
عفو بین‌الملل اعلام کرد سیاست‌های طالبان، زندگی زنان و دختران افغانستان را به یک «کابوس غیرقابل‌تحمل» تبدیل کرده و حقوق انسانی آنان را سیستماتیک نقض می‌کند. این سازمان سکوت جهانی را «هم‌دستی» خواند و خواستار فشار بین‌المللی برای بازگشت زنان به حیات عمومی، کار و دسترسی به خدمات بهداشتی شد.
نهاد «صدای حق و عدالت» خواستار بازگشایی فوری مکتب‌ها، لیسه‌ها و دانشگاه‌های دختران افغانستان شد. این مکتب‌ها از ماه سنبله ۱۴۰۰ خورشیدی توسط گروه طالبان بر اساس ملاحظات شرعی و فرهنگی بسته شدند. این نهاد تأکید کرده است که محرومیت دختران از آموزش مانع توسعه فکری، اقتصادی و اجتماعی کشور شده و بازگشایی فوری ضروری است.
با بازگشت طالبان و سکوت جهانی، زنان افغانستان از آموزش، اشتغال، درمان و حضور اجتماعی محروم شدند. اجباری شدن برقع در هرات، نماد تازه‌ای از حذف نظام‌مند زنان است. در حکومت پیشین، زنان در سیاست، دادگستری و رسانه نقش فعال داشتند؛ اکنون قربانیان خاموش معامله‌های سیاسی بی‌پاسخ‌اند.
خیابان‌های کابل، پس از چهار سال سلطه طالبان و سرکوب مداوم زنان، شاهد یک «انقلاب شادمانی» بود. هزاران زن و مرد در استقبال از قهرمانان فوتسال، قوانین سخت‌گیرانه تفکیک جنسیتی را به چالش کشیدند و با حضور مختلط و پایکوبی، اراده جمعی برای آزادی‌های سلب‌شده را فریاد زدند.
دیدگاه بسته شده است.