نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
به گزارش شانا به نقل از طلوع‌نیوز؛ بسیاری از زنان و دختران اشتراک‌کننده در این برنامه با سواد و دانش‌آموخته هستند. آنان می‌افزایند که این برنامه آموزشی، امید را در دل این زنان و دختران زنده ساخته است. آنان قالین‌بافی، خیاطی، گلدوزی، کمک‌های اولیه بهداشتی و برخی آموزش‌های دیگر را فرامی‌گیرند. این زنان و دختران […]
آنان قالین‌بافی، خیاطی، گلدوزی، کمک‌های اولیه بهداشتی و برخی آموزش‌های دیگر را فرامی‌گیرند.
این زنان و دختران می‌گویند که خانه‌نشینی آنان را ناامید کرده است و می‌کوشند که با کار در بیرون از خانه به خانواده‌های خود کمک کنند.
دوره شش‌ماهه آموزش حرفه و فن برای نزدیک به ۵۰۰ زن و دختر از سوی موسسه آمریکایی مرسی کورپس در هرات برگزار شده است. این موسسه می‌کوشد تا برای این زنان پس از فراغت زمینه کار در بخش خصوصی را فراهم آورد.
میرزا محمد، رئیس کار و امور اجتماعی هرات می‌گوید: «حدود ۵۰۰ تن این جا کار می‌آموزند که از جمله ۳۰۰ تن ان اناث و ۲۰۰ تن دیگر شان از بخض ذکور هستند.»
در یک سال گذشته باتوجه به رویکرد امارت اسلامی در ایجاد محدودیت برای کار زنان در خارج از خانه و همچنین بحران اقتصادی، بسیاری از آن‌ها کارهایشان را از دست داده و خانه‌نشین شده‌اند. با بیکاری آنان، چالش‌های اقتصادی خانواده‌ها چند برابر شده است.
عفو بین‌الملل اعلام کرد سیاست‌های طالبان، زندگی زنان و دختران افغانستان را به یک «کابوس غیرقابل‌تحمل» تبدیل کرده و حقوق انسانی آنان را سیستماتیک نقض می‌کند. این سازمان سکوت جهانی را «هم‌دستی» خواند و خواستار فشار بین‌المللی برای بازگشت زنان به حیات عمومی، کار و دسترسی به خدمات بهداشتی شد.
با بازگشت طالبان و سکوت جهانی، زنان افغانستان از آموزش، اشتغال، درمان و حضور اجتماعی محروم شدند. اجباری شدن برقع در هرات، نماد تازه‌ای از حذف نظام‌مند زنان است. در حکومت پیشین، زنان در سیاست، دادگستری و رسانه نقش فعال داشتند؛ اکنون قربانیان خاموش معامله‌های سیاسی بی‌پاسخ‌اند.
سازمان «صدای حق و عدالت» با ابراز نگرانی شدید، تصمیم طالبان در هرات مبنی بر اجبار زنان به پوشیدن برقع را محکوم کرد. در اعلامیه آمده است این اقدام با ارزش‌های اسلامی در تضاد بوده و آزادی و کرامت زنان را نقض می‌کند. گزارش‌ها نشان می‌دهد زنان سرپیچی‌کننده با خشونت، تحقیر و محرومیت از خدمات عمومی مواجه می‌شوند.
در جهانی که طالبان دختران را از آموزش محروم کرده‌اند، تیم رباتیک دختران افغانستان با دانش، خلاقیت و همبستگی، پرچم امید را در پاناما برافراشتند. آنان از دل مهاجرت و محدودیت برخاستند تا ثابت کنند که اراده، مرز نمی‌شناسد. این حضور، نه‌فقط رقابت علمی، بلکه اعتراض خاموشی است علیه حذف زنان و سرکوب استعدادها.
دیدگاه بسته شده است.