دکتر خالدین ضیایی: جنگ طالبان و پاکستان نبردی برای بقا است، نه صلح

دکتر خالدین ضیایی در یادداشتی تحلیلی با عنوان «طالبان و پاکستان؛ جنگی برای بقا، نه برای صلح» نوشته است که روابط دو طرف به مرحله‌ای رسیده که در آن، مرز میان صلح و جنگ به باریکی یک تار موست.

او در این یادداشت تأکید کرده است که پاکستان و طالبان در نقطه‌ای ایستاده‌اند که تاریخ، نه تنها ناظر، بلکه داور سرنوشت آن‌هاست. به باور وی، بحران کنونی حاصل دهه‌ها سیاست مبهم، رقابت‌های استخباراتی و مداخله‌های متقابل است که اکنون خود را در قالب تنش‌های مرزی و درگیری‌های خونین نشان می‌دهد.

ضیایی نوشته است که این جنگ، جنگ برای بقا است؛ نه فقط برای طالبان و پاکستان، بلکه برای نقشه سیاسی منطقه. او می‌گوید در حالی‌که طالبان از گروه تحریک طالبان پاکستان (TTP) به‌عنوان اهرم فشار استفاده می‌کنند، اسلام‌آباد تلاش دارد با فشار نظامی و سیاسی، دوباره کنترل معادلات را در دست گیرد.

به باور او، هرچند اسلام‌آباد در ظاهر از گفت‌وگو و همکاری سخن می‌گوید، اما واقعیت میدانی چیز دیگری است؛ زیرا هر دو طرف اکنون بیش از هر زمان دیگری درگیر منافع امنیتی و بقای خود شده‌اند.

در بخش دیگری از یادداشت آمده است که سکوت در برابر این وضعیت، به معنای بی‌طرفی نیست؛ بلکه نوعی پذیرش آینده‌ای تاریک است که هیچ‌یک از دو طرف توان دیدن آن را ندارند.

ضیایی در ادامه با طرح پرسشی کلیدی نوشته است: «آیا پاکستان جرأت دارد مسیر بازی را تغییر دهد، یا باید منتظر ماند تا نقشه منطقه با خون و تجزیه بازنویسی شود؟» او پاسخ به این پرسش را مسئولیتی اخلاقی و انسانی می‌داند، نه صرفاً سیاسی.

در پایان این یادداشت تحلیلی آمده است که اگر روند کنونی ادامه یابد و هیچ‌کدام از طرفین به گفت‌وگویی واقعی برای اعتمادسازی تن ندهند، افغانستان و پاکستان هر دو در گردابی فرو خواهند رفت که نه برنده‌ای دارد و نه بازنده‌ای، و تنها مردم این دو کشور قربانی آن خواهند بود.