نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
مسئولان پروژه ملی باغداری و مالداری در زون شمال افغانستان برای تشویق کشاورزان به کشت زعفران ۷۵۰۰ کیلوگرم پیاز زعفران را به ۵۰ خانم کشاورز در پنج ولایت بلخ، فاریاب، سمنگان، جوزجان و سرپل توزیع کردند. این برنامه به هدف تقویت دهقانان و رشد و برداشت زعفران در زون شمال خوانده شده است. فهیم جباری، […]
مسئولان پروژه ملی باغداری و مالداری در زون شمال افغانستان برای تشویق کشاورزان به کشت زعفران ۷۵۰۰ کیلوگرم پیاز زعفران را به ۵۰ خانم کشاورز در پنج ولایت بلخ، فاریاب، سمنگان، جوزجان و سرپل توزیع کردند.
این برنامه به هدف تقویت دهقانان و رشد و برداشت زعفران در زون شمال خوانده شده است.
فهیم جباری، مسئول پروژه ملی باغداری و مالداری در زون شمال افغانستان میگوید: زنان زراعتپیشه از کسانی هستند که در بلند بردن اقتصاد خانوادهها مهمترین نقش را ایفا میکنند و از حاصلات زراعتی پول و مصارف خانواده، بهخصوص خرج کودکانشان را پیدا میکنند.
آقای جباری افزود: به هر یک از این ۵۰ خانم، ۱۵۰ کیلوگرم پیاز زعفران توزیع شد تا کشت زعفران توسعه یابد و اقتصاد خانوادهها و بانوان رشد کند.
از سویی هم زنان کشاورز با ابراز رضایت از کشت زعفران، میگویند که رشد این گیاه در بلخ سبب شده است که شماری از زنان مصروف کار شوند و مصارف خود و خانواده خود را تأمین کنند.
با این حال شماری از کشاورزان تأکید میکنند که آب و هوای اکثر ولسوالیهای ولایت بلخ با گیاه زعفران همخوانی دارد و بهترین زعفران از نگاه کمیت و کیفیت در بلخ تولید میشود، اما دولت باید در زمینه رشد و انکشاف کشت زعفران با کشاورزان همکاری کند و با قرضههای کوچک تخم پیاز زعفران را به آنان بدهد.
عفو بینالملل اعلام کرد سیاستهای طالبان، زندگی زنان و دختران افغانستان را به یک «کابوس غیرقابلتحمل» تبدیل کرده و حقوق انسانی آنان را سیستماتیک نقض میکند. این سازمان سکوت جهانی را «همدستی» خواند و خواستار فشار بینالمللی برای بازگشت زنان به حیات عمومی، کار و دسترسی به خدمات بهداشتی شد.
با بازگشت طالبان و سکوت جهانی، زنان افغانستان از آموزش، اشتغال، درمان و حضور اجتماعی محروم شدند. اجباری شدن برقع در هرات، نماد تازهای از حذف نظاممند زنان است. در حکومت پیشین، زنان در سیاست، دادگستری و رسانه نقش فعال داشتند؛ اکنون قربانیان خاموش معاملههای سیاسی بیپاسخاند.
خیابانهای کابل، پس از چهار سال سلطه طالبان و سرکوب مداوم زنان، شاهد یک «انقلاب شادمانی» بود. هزاران زن و مرد در استقبال از قهرمانان فوتسال، قوانین سختگیرانه تفکیک جنسیتی را به چالش کشیدند و با حضور مختلط و پایکوبی، اراده جمعی برای آزادیهای سلبشده را فریاد زدند.
در حالی که جاپان نخستوزیر زن انتخاب میکند، میلیونها دختر در افغانستان حتی از حق رفتن به مکتب محروماند. این تضاد، شکاف دردناکی میان پیشرفت و عقبماندگی در آسیا را نشان میدهد. سکوت کشورهای همسایه و بیعملی جهانی، طالبان را جسورتر کرده و زنان کشور را به قربانیان سیاستهای افراطی بدل ساخته است.
دیدگاه بسته شده است.