نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
در آستانه چهارمین سالگرد تسلط طالبان بر افغانستان، «انجمن هماهنگی زنان فعال افغانستان» (AWACB) با انتشار بیانیهای، روز ۱۵ اگست را «روز تاریک» در تاریخ کشور خواند و از برگزاری اعتراض نمادین در ۱۹ کشور و ۳۰ ولایت افغانستان خبر داد. این اعتراض، برخلاف سالهای گذشته، نه با شعار و فریاد، بلکه با سکوتی ۱۵ […]
در آستانه چهارمین سالگرد تسلط طالبان بر افغانستان، «انجمن هماهنگی زنان فعال افغانستان» (AWACB) با انتشار بیانیهای، روز ۱۵ اگست را «روز تاریک» در تاریخ کشور خواند و از برگزاری اعتراض نمادین در ۱۹ کشور و ۳۰ ولایت افغانستان خبر داد. این اعتراض، برخلاف سالهای گذشته، نه با شعار و فریاد، بلکه با سکوتی ۱۵ دقیقهای در نیمهشب برگزار خواهد شد؛ سکوتی که به گفته برگزارکنندگان، بازتاب بیتفاوتی جامعه جهانی در برابر آپارتاید جنسیتی است.
در بیانیه این انجمن آمده است که از زمان بازگشت طالبان به قدرت، هیچیک از خواستههای زنان افغانستان مورد توجه قرار نگرفته است. دختران همچنان از آموزش محروماند، زنان از کار منع شدهاند، و موارد بازداشت، شکنجه، تحقیر و حتی قتل زنان در خیابانها ادامه دارد. اقلیتهای قومی و مذهبی نیز با افزایش نقض حقوق بشر مواجهاند.
این انجمن تأکید کرده است که در حالیکه وضعیت زنان وخیمتر شده، روابط طالبان با برخی کشورهای جهان بهبود یافته است. روسیه آنها را به رسمیت شناخته، آلمان نمایندگانشان را به قلب اروپا راه داده، نروژ میزبانشان در کنفرانسها بوده، و سازمانهای بینالمللی چون سازمان ملل، اتحادیه اروپا و ایالات متحده با آنها در قطر مذاکره کردهاند؛ آنهم بدون حضور نمایندگان واقعی زنان افغانستان.
انجمن هماهنگی زنان فعال افغانستان هشدار داده است که بسیاری از زنان افغانستانی که به کشورهای همسایه چون پاکستان، ایران و تاجیکستان پناه بردهاند، اکنون با خطر اخراج مواجهاند. این زنان، که عضو این نهاد هستند، در شرایطی از ترس و بیثباتی زندگی میکنند و آیندهای نامعلوم در انتظارشان است. در بیانیه آمده است: «جهان برای افغانها تاریکتر شده است. ما در چهار سال گذشته در شهرها و کشورهای مختلف اعتراض کردیم، فریاد زدیم، گریه کردیم، اما هیچ چیز تغییر نکرد.»
در اقدامی نمادین، انجمن هماهنگی زنان فعال افغانستان اعلام کرده است که امسال از همان ابزاری استفاده خواهد کرد که جهان در برابر زنان افغانستانی به کار برده است: سکوت. در روز ۱۵ اگست، زنان عضو این نهاد در ۱۹ کشور و ۳۰ ولایت افغانستان، رأس ساعت ۱۲ شب به وقت کابل، به مدت ۱۵ دقیقه در سکوت کامل، با در دست داشتن شمع، اعتراض خود را اعلام خواهند کرد.
این سکوت، به گفته مسئولان این انجمن، نه نشانه تسلیم، بلکه فریادی خاموش در برابر آپارتاید جنسیتی و بیتفاوتی جهانی است. در پایان بیانیه آمده است: «سکوت ما، همان سلاحی است که جهان در برابر ما به کار برده است. سکوت ما، شرم شماست.»
عفو بینالملل اعلام کرد سیاستهای طالبان، زندگی زنان و دختران افغانستان را به یک «کابوس غیرقابلتحمل» تبدیل کرده و حقوق انسانی آنان را سیستماتیک نقض میکند. این سازمان سکوت جهانی را «همدستی» خواند و خواستار فشار بینالمللی برای بازگشت زنان به حیات عمومی، کار و دسترسی به خدمات بهداشتی شد.
با بازگشت طالبان و سکوت جهانی، زنان افغانستان از آموزش، اشتغال، درمان و حضور اجتماعی محروم شدند. اجباری شدن برقع در هرات، نماد تازهای از حذف نظاممند زنان است. در حکومت پیشین، زنان در سیاست، دادگستری و رسانه نقش فعال داشتند؛ اکنون قربانیان خاموش معاملههای سیاسی بیپاسخاند.
خیابانهای کابل، پس از چهار سال سلطه طالبان و سرکوب مداوم زنان، شاهد یک «انقلاب شادمانی» بود. هزاران زن و مرد در استقبال از قهرمانان فوتسال، قوانین سختگیرانه تفکیک جنسیتی را به چالش کشیدند و با حضور مختلط و پایکوبی، اراده جمعی برای آزادیهای سلبشده را فریاد زدند.
در حالی که جاپان نخستوزیر زن انتخاب میکند، میلیونها دختر در افغانستان حتی از حق رفتن به مکتب محروماند. این تضاد، شکاف دردناکی میان پیشرفت و عقبماندگی در آسیا را نشان میدهد. سکوت کشورهای همسایه و بیعملی جهانی، طالبان را جسورتر کرده و زنان کشور را به قربانیان سیاستهای افراطی بدل ساخته است.
https://shorturl.fm/BI9Sf
https://shorturl.fm/s8zCS