نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
کتاب «دولت‌سازی نافرجام؛ استراتژی آمریکا در افغانستان بعد از سال ۲۰۰۱» نوشته دکتر سید محمدتقی حسینی، رئیس دانشکده علوم سیاسی دانشگاه گوهرشاد، نه تنها یک اثر علمی ارزشمند، بلکه سندی گویا از تحولات پیچیده افغانستان پس از حمله آمریکا در سال ۲۰۰۱ است. این کتاب با نگاهی عمیق و تحلیلی، به واکاوی استراتژی آمریکا در […]
چرا ملت‌ها شکست می‌خورند: ریشه‌های قدرت، رفاه و فقر که برای اولین‌بار در سال ۲۰۱۲ منتشر شد، کتابی از اقتصاددانان دارون عجم اوغلو و جیمز رابینسون است. این کتاب پژوهش‌های قبلی نویسندگان و بسیاری از دانشمندان دیگر را خلاصه و عمومی می‌کند. رابینسون و عجم اوغلو با تکیه بر اقتصاد نهادی جدید، در نهادهای سیاسی […]
اصولاً تا وقتی یک ملت نخواهد و نتواند اساس استبداد را برهم بزند، هیچ نیروی خارجی نمی‌تواند آزادی و دموکراسی به آنها هدیه بدهد و وقتی این هدیه با کشتار و خونریزی و ویرانی و مصیبت توأم باشد چه‌بسا که گروه‌هایی از مردم استبداد خودی را بر اشغالگر ترجیح می‌دهند و این تنها گرفتاری مردم افغانستان نیست که باید میان دو، بد یکی را اختیار یا تحمل کند.
در نهایت کمیشنرهای هر دو کمیسیون با رأی و نظر تیم‌های انتخاباتی گزینش شدند، این در حالی بود که رئیس جمهور غنی نیز دارای یک حق رأی در گزینش آنان داشت. تا اینجای کار همه‌چیز خوب پیش رفت؛ اما تمام تنش‌ها و بگومگوهای سیاسی میان احزاب سیاسی، تیم‌های انتخاباتی و حکومت، پس از اعلام نتایج […]
به گزارش شانا به نقل از صدای آزادی؛ در این بررسی/ سروی آمده است که ۳۶.۱ درصد مردم افغانستان گفته‌اند که کشور در مسیر درست روان است در حالی که در سال ۲۰۱۸ این آمار ۳۲.۸ درصد بود. در این بررسی از مردم درباره صلح و گفت‌وگو با طالبان پرسیده شده است که ۶۴ درصد […]
حضور زنان در مشاغلی که به صورت سنتی مردانه قلمداد می‌شده، نه‌تنها حسادت مردان را برانگیخته، بلکه موجی از مقاومت و دشمنی نیز ایجاد کرده است.
البته گروهی از منتقدان، مخالفت و مقاومت خود را این‌گونه توجیه می‌کنند که انتصاب این زنان بر اساس تخصص و تجربه آنها نبوده است. به باور آنها برای مثال گماشتن بانوی جوانی که به‌تازگی از دانشگاه فارغ‌التحصیل شده (معاون وزیر بهداشت) و یا معاون وزیران دفاع و کشور، افرادی هستند که اندک تجربه‌ای از امور نظامی و امنیتی ندارند. منتقدان، اقدام دولت وحدت ملی در انتصاب زنان در مشاغل کلیدی را بیشتر یک مانور سیاسی می‌دانند تا گامی حقیقی در جهت توانمندسازی زنان.