نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
انجمن ندای زن افغان با انتشار قطع‌نامه‌ای، از تشکیل سازوکار تحقیقاتی مستقل برای بررسی جنایات حقوق بشری در افغانستان حمایت کرد. این نهاد خواستار مشارکت زنان، تأمین امنیت قربانیان و همکاری بین‌المللی شد. زنان افغانستان با وجود محدودیت‌ها، صدای خود را برای عدالت و آزادی بلند کرده‌اند.
در کشوری که حقیقت زیر خاکستر سکوت دفن شده، سازوکار تحقیقاتی مستقل، فانوس راه عدالت است. هر سند ثبت‌شده، نه‌تنها ابزار دادخواهی، بلکه سپری در برابر تحریف تاریخ و تطهیر جنایت است. این سازوکار، صدای قربانیان را زنده نگه می‌دارد و جهانیان را به یادآوری مسئولیت‌شان در برابر رنج مردم افغانستان فرا می‌خواند.
فدراسیون بین‌المللی مدافعین حقوق بشر در تبعید، در واکنش به تصویب قطعنامه شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد مبنی بر ایجاد سازوکار مستقل حقیقت‌یاب برای افغانستان، این اقدام را «گامی مهم در مسیر عدالت، پاسخگویی و احقاق حقوق قربانیان» خواند و بر اهمیت آن در شرایط بحرانی کنونی تأکید کرد.
در میان بحران‌های فزاینده آموزشی و اجتماعی در کشور، توقف فعالیت کتابخانه‌های سیار چهارمغز در کابل، نه تنها یک خبر ناراحت‌کننده، بلکه نشانه‌ای از عقب‌نشینی تدریجی امیدهایی است که در دل کودکان این سرزمین جوانه زده بود. این پروژه که از سال ۲۰۱۸ با هدف ترویج تفکر انتقادی، تشویق به مطالعه و فراهم‌سازی دسترسی برابر به منابع آموزشی آغاز شده بود، حالا به‌دلیل «محدودیت‌ها» و «چالش‌های عملیاتی» متوقف شده است؛ تصمیمی که از سوی تیم چهارمغز و فرشته کریم، فعال حقوق کودک، در اطلاعیه‌ای رسمی اعلام شد.
در روزهای ۱۶ تا ۱۸ میزان ۱۴۰۴، شهر مادرید اسپانیا میزبان دادگاهی نمادین خواهد بود که هدف آن بررسی جنایات صورت‌گرفته علیه زنان افغانستان در دوره حاکمیت طالبان است. این دادگاه مردمی، با حضور چهره‌های حقوقی، قضایی و مدنی از کشورهای مختلف، تلاش دارد تا صدای زنان افغانستان را به عرصه عمومی جهانی برساند و مستنداتی برای پیگیری بین‌المللی فراهم کند. برگزارکنندگان این دادگاه اعلام کرده‌اند که این نشست، نه جایگزین دادگاه‌های رسمی، بلکه مکملی برای آن‌هاست؛ ابزاری برای مقاومت مدنی، دادخواهی و ثبت حقیقت در شرایطی که نهادهای رسمی داخلی از پاسخگویی ناتوان یا بی‌اراده‌اند.
پیدا شدن جسد گل‌احمد، سرباز پیشین پلیس ملی افغانستان، پس از سه ماه و بیست روز ناپدیدی، بار دیگر پرسش‌هایی جدی را درباره اعتبار «عفو عمومی» طالبان، وضعیت حقوق بشر و عملکرد نهادهای امنیتی این گروه در ولایات افغانستان مطرح کرده است.