نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
در حالی که جاپان نخستوزیر زن انتخاب میکند، میلیونها دختر در افغانستان حتی از حق رفتن به مکتب محروماند. این تضاد، شکاف دردناکی میان پیشرفت و عقبماندگی در آسیا را نشان میدهد. سکوت کشورهای همسایه و بیعملی جهانی، طالبان را جسورتر کرده و زنان کشور را به قربانیان سیاستهای افراطی بدل ساخته است.
۲۰ کشور اروپایی خواستار اخراج مهاجران افغانستانی فاقد اقامت شدهاند؛ اقدامی که با مذاکرات محرمانه آلمان و طالبان همراه شده است. این تصمیم در حالی اتخاذ میشود که افغانستان تحت حاکمیت طالبان با بحرانهای امنیتی و انسانی روبهروست. بازگرداندن مهاجران بدون تضمینهای حقوقی، نهتنها جان آنان را تهدید میکند، بلکه اعتبار سیاستهای مهاجرتی اروپا را نیز زیر سؤال میبرد.
ذاکر جلالی توافق آتشبس طالبان و پاکستان را پیروزی دیپلماتیک خوانده و از تعهد طرف پاکستانی به عدم مداخله استقبال کرده است. اما منتقدان، از جمله جریان روند سبز، این توافق را مهر تأیید بر معاهده گندمک و تثبیت خط دیورند میدانند؛ سکوت طالبان را عقبنشینی حقوقی و مردم را قربانیان بیصدای این معامله تاریخی میخوانند.
توافق آتشبس میان طالبان و پاکستان در دوحه، با حضور وزیر دفاع طالبان و خواجه آصف، وزیر دفاع پاکستان، امضا شد. در این توافق، اسلامآباد با تأکید بر «احترام به تمامیت ارضی»، تلاش کرد خط دیورند را تثبیت کند. سکوت طالبان درباره این خط، عقبنشینی معناداری تلقی میشود. مردم افغانستان، بیدفاع در برابر پیامدهای این توافق، بار دیگر قربانی بازیهای سیاسی شدند.
در بحبوحه تنشهای مرزی با پاکستان، طالبان با صدور احکام پیاپی، چندین والی و فرمانده نظامی را تغییر داد. این جابهجاییها نشانهای از تمرکز قدرت در قندهار، تلاش برای مهار بحرانهای امنیتی و پاسخ به فشارهای منطقهای است. اظهارات تحریکآمیز برخی مقامات طالبان درباره مرز دیورند نیز بر پیچیدگی روابط با پاکستان افزوده و آتشبس اخیر را در هالهای از تردید قرار داده است.
پاکستان و طالبان پس از مذاکرات در دوحه با میانجیگری قطر و ترکیه بر سر آتشبس فوری توافق کردند. با وجود این، اظهارات تحریکآمیز نبی عمری، مقام ارشد طالبان، درباره «بازپسگیری خاک افغانستان از پاکستان» نشان میدهد تنشهای تاریخی، امنیتی و ایدئولوژیک میان دو طرف همچنان پابرجاست و توافق فعلی شکننده است.