نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
ائتلاف تازه به رهبری حنیف اتمر، با حضور چهرههای آزموده و ناکام جمهوری، در همان آغاز با انشعاب صلاحالدین ربانی متزلزل شد. رهبران پیشین که در بیست سال گذشته فرصت اصلاح داشتند، اکنون در خارج با زندگی مرفه و برجستهسازی فرزندانشان، دوباره مدعی رهبریاند؛ چرخهای بسته که مردم را از مشارکت واقعی دور نگه میدارد.
مژگان ساغر، شاعر برجسته افغانستان، با تازهترین کتابش «نامهای به نزار قبانی» در مصر، روایتگر پیوند شعر، زنبودن، مهاجرت و امید است. این اثر گفتوگویی درونی با روح قبانی و تقدیمی به زنانیست که در سکوت جنگیدند و به انسانهایی که هنوز به قدرت کلمه ایمان دارند؛ پلی میان فرهنگها و تجربههای مشترک انسانی.
«دادگاه مردمی برای زنان افغانستان» با صدور حکمی تاریخی، طالبان را به ارتکاب جنایت علیه بشریت محکوم کرد؛ حکمی که بازتاب گستردهای در سطح جهانی داشت. ریچارد بنت، گزارشگر ویژه سازمان ملل، این رویداد را فرصتی الهامبخش برای گردهمایی قربانیان، شاهدان و مدافعان حقوق بشر دانست و آن را لحظهای مهم برای تقویت امید و عدالت جنسیتی معرفی کرد.
مرکز وحدت و همآهنگی سیاستمداران افغان با اعلامیهای تازه، پیوستن به «اعتدال شورا» به رهبری عمر داودزی را اعلام کرد. این شورا نماد انسجام ملی و حرکت غیرتنظیمی معرفی شده است. تصمیم یادشده برآمده از دردهای ملت و درسهای تاریخ دانسته شد؛ گذر از تفرقه به وحدت، از شعار به عمل و از منازعه به همآهنگی.
منیژه باختری، سفیر افغانستان در اتریش، در روز جهانی حقوق بشر تأکید کرد که زنان و دختران افغانستان نباید نادیده گرفته شوند. او مقاومت آنان را الهامبخش خواند و از جامعه جهانی خواست اصول حقوق بشر را پاس بدارد. باختری هشدار داد که افغانستان باید در دستور کار جهانی باقی بماند و حقوق زنان همچنان اولویت سیاسی و اخلاقی باشد.
خالد حنفی، وزیر امر به معروف طالبان، در دانشگاه کابل تأکید کرد که استادان موظفاند ذهنیت دانشجویان را براساس عقاید اسلامی شکل دهند. او گفت تخصصها باید مطابق قرآن و سنت باشد و طالبان به استادانی که کشور را ترک کردهاند یا دانش غیرهمخوان با قواعد اسلامی دارند، نیازی ندارد. این رویکرد آینده علمی افغانستان را محدود و ایدئولوژیک میسازد.