نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
انجمن ندای زن افغان با انتشار قطعنامهای، از تشکیل سازوکار تحقیقاتی مستقل برای بررسی جنایات حقوق بشری در افغانستان حمایت کرد. این نهاد خواستار مشارکت زنان، تأمین امنیت قربانیان و همکاری بینالمللی شد. زنان افغانستان با وجود محدودیتها، صدای خود را برای عدالت و آزادی بلند کردهاند.
در جهانی که نامهای بزرگان گذشته با شکوه و احترام در حافظه تاریخ جاودانه شدهاند، این پرسش همچنان ذهن ما را میخراشد: آیا عصر ما از زایش اندیشمندان بزرگ ناتوان است، یا چشمهای ما در میان هیاهوی روزمرگی، بزرگی را نمیبیند؟ شاید اسطورهها هنوز زندهاند، اما در لباس انسانهای معمولی کنارمان راه میروند.
در کشوری که حقیقت زیر خاکستر سکوت دفن شده، سازوکار تحقیقاتی مستقل، فانوس راه عدالت است. هر سند ثبتشده، نهتنها ابزار دادخواهی، بلکه سپری در برابر تحریف تاریخ و تطهیر جنایت است. این سازوکار، صدای قربانیان را زنده نگه میدارد و جهانیان را به یادآوری مسئولیتشان در برابر رنج مردم افغانستان فرا میخواند.
در منطق نوین حکمرانی، خانه دیگر فقط محل زندگی نیست؛ بلکه استعارهای از قلمرو قدرت است. دکتر سید محمدتقی حسینی، استاد دانشگاه و روزنامهنگار صاحبنظر، در تحلیل خود نشان میدهد چگونه سیاستهای خرد خانوادگی به سطح کلان حکمرانی سرایت میکنند و پنهانکاری به ابزار مدیریت قدرت بدل میشود.
فدراسیون بینالمللی مدافعین حقوق بشر در تبعید، در واکنش به تصویب قطعنامه شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد مبنی بر ایجاد سازوکار مستقل حقیقتیاب برای افغانستان، این اقدام را «گامی مهم در مسیر عدالت، پاسخگویی و احقاق حقوق قربانیان» خواند و بر اهمیت آن در شرایط بحرانی کنونی تأکید کرد.
در میان بحرانهای فزاینده آموزشی و اجتماعی در کشور، توقف فعالیت کتابخانههای سیار چهارمغز در کابل، نه تنها یک خبر ناراحتکننده، بلکه نشانهای از عقبنشینی تدریجی امیدهایی است که در دل کودکان این سرزمین جوانه زده بود. این پروژه که از سال ۲۰۱۸ با هدف ترویج تفکر انتقادی، تشویق به مطالعه و فراهمسازی دسترسی برابر به منابع آموزشی آغاز شده بود، حالا بهدلیل «محدودیتها» و «چالشهای عملیاتی» متوقف شده است؛ تصمیمی که از سوی تیم چهارمغز و فرشته کریم، فعال حقوق کودک، در اطلاعیهای رسمی اعلام شد.