نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
پس از بستهشدن مکاتب و دانشگاهها بر روی دختران افغانستان توسط طالبان، آینده هزاران دختر دانشآموز در تاریکی فرو رفت. در این شرایط، مکاتب آنلاین بهعنوان روزنهای تازه پدیدار شدند. «گوهرشاد بیکم» بههمت فخریه سمندری، بنیانگذار و فعال آموزش، چراغی برای یادگیری و امید شد. روایت «از دل تاریکی تا لبخند امید» نوشتهی اسما احمدی، صنف نهم، زمستان ١٢٠۴ است.
ص. احمدی سالی پر از رنج و بیکاری را پشت سر گذاشت، اما در واپسین روزهای آن با میزبانی مهمانانی از هند، فرانسه-کانادا و ایران، معنای تازهای از دوستی و همدلی را تجربه کرد. شبهای پرگفتوگو، شعر، موسیقی و رفاقت، تلخی روزگار را به امید بدل ساخت و تصویری از انسانیت فراتر از مرزها به یادگار گذاشت.
دکتر ملک ستیز در یادداشتی تازه سیاستمدارانی را نقد کرد که با پیشینهای آکنده از فساد سیاسی و اداری، همچنان مدعی رهبریاند. او گفت این افراد برای توجیه عملکرد خود به تخریب شخصیت دیگران روی میآورند و بدون صداقت و پوزشخواهی نمیتوانند اعتماد مردم را جلب کنند. ستیز تأکید کرد واژه جمهوریت نباید با رفتار آنان آلوده شود.
جمعی از احزاب و جریانهای عضو مجمع ملی برای نجات افغانستان با نشر اعلامیهای تازه، مواضع خود را درباره «پیمان همصدایی» بیان کردند. آنان ضمن استقبال از هر اقدام صادقانه برای همگرایی سیاسی، تأکید کردند که این مجمع در تهیه متن اعلامیه نقشی نداشته و تصمیمات آن تنها از طریق شورای رهبری رسمیت مییابد. این احزاب بر ضرورت یک روند فراگیر و شفاف تأکید کردند.
ریچارد بنت در نشست سالانه فعالان افغانستان در مادرید گفت وضعیت حقوق بشر در افغانستان بهویژه سرکوب زنان، آزمونی برای وجدان جهانی است. او هشدار داد که طالبان بهطور سیستماتیک حقوق ابتدایی زنان را سلب کردهاند و هرگونه عادیسازی این نظام خطرناک خواهد بود. بنت تأکید کرد جهان باید نشان دهد که در برابر این جنایتها سکوت نخواهد کرد.
ائتلاف تازه به رهبری حنیف اتمر، با حضور چهرههای آزموده و ناکام جمهوری، در همان آغاز با انشعاب صلاحالدین ربانی متزلزل شد. رهبران پیشین که در بیست سال گذشته فرصت اصلاح داشتند، اکنون در خارج با زندگی مرفه و برجستهسازی فرزندانشان، دوباره مدعی رهبریاند؛ چرخهای بسته که مردم را از مشارکت واقعی دور نگه میدارد.