نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
به نظر نمیرسد که تنها یک دلیل برای خودکشی زنان در افغانستان وجود داشته باشد. دلایلی مانند مشکلات بهداشت روانی، خشونت خانگی، ازدواجهای اجباری و بسیاری از فشارهای اجتماعی دیگر موجب اقدام به خودکشی در زنان افغانستان میشود.
به گزارش شانا به نقل از اعتمادآنلاین؛ جمیله که نام واقعی او چیز دیگری است، بعد از آنکه نامزدش به او خیانت کرد، تصمیم به خودکشی گرفت. نامزدش به این دلیل او را ترک کرد که جمیله دیگر زن جوانی نبود.
جمیله ۱۸ سال دارد و زمانی که ۱۲ ساله بود خانوادهاش او را شوهر دادند. او تلاش کرد که با سم خودش را بکشد. مادرش ماه گذشته او را به بیمارستانی در هرات برای درمان مسمومیت برد.
جمیله یکی از هزاران زن افغانستانی است که سالانه قصد خودکشی دارد. بر اساس گزارش کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، حدود ۳ هزار افغانستانی اقدام به خودکشی میکنند. هرات در سراسر کشور بیشترین آمار را به خود اختصاص میدهد.
به گفته مقامات اداره بهداشت در هرات، تنها در سال ۲۰۱۷، ۱۸۰۰ نفر قصد جان خودشان را کردند. ۱۴۰۰ نفر آنها زنان بودند و ۳۵ نفرشان در انجام این کار موفق شدند. این رقم تقریباً دو برابر سال قبل است.
کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان هشدار میدهد که آمار خودکشی میتواند حتی بالاتر باشد؛ چرا که بسیاری از مردم افغانستان به دلایل مختلف خودکشی را گزارش نمیدهند. بسیاری از مردم در مناطق روستایی و مذهبی این موضوع را پنهان نگه میدارند، زیرا عمل خودکشی مغایر با اسلام است.
به نظر نمیرسد که تنها یک دلیل برای خودکشی زنان در افغانستان وجود داشته باشد. حوا علم نورستانی میگوید که دلایلی مانند مشکلات بهداشت روانی، خشونت خانگی، ازدواجهای اجباری و بسیاری از فشارهای اجتماعی دیگر موجب اقدام به خودکشی در زنان افغانستان میشود.
واضح است که زندگی در افغانستان، مخصوصاً برای زنان دشوار است. سازمان بهداشت جهانی برآورد میکند که بیش از یک میلیون افغانستانی از اختلالات روانی رنج میبرند و با توجه به ۴۰ سال جنگ داخلی در این کشور، آمار واقعی میتواند بالاتر باشد.
خشونت علیه زنان گسترده است. بر اساس تخمینهای صندوق جمعیت سازمان ملل متحد، ۸۷ درصد از زنان افغانستانی حداقل قربانی یک نوع خشونت فیزیکی، جنسی و روانی میشوند و ۶۲ درصد آنها موارد مختلفی از تجاوز را تجربه کردهاند.
ازدواجهای اجباری اغلب دلیلی است که زنان خودکشی را بهعنوان راه نجات در نظر میگیرند. بر اساس گزارش یونیسف، یکسوم دختران افغانستانی قبل از ۱۸ سالگی ازدواج میکنند.
طبق نظرسنجیای که بنیاد آسیا در سال ۲۰۱۷ منتشر کرد، فقر و فقدان شغل هم یکی از بزرگترین نگرانی زنان افغانستانی است.
سازمان بهداشت جهانی همچنین ارتباطی بین دسترسی آسان به مواد سمی و افزایش آمار خودکشی کشف کرده است. مواد سمی در افغانستان بهراحتی در دسترس هستند. پزشکان در هرات میگویند که تا زمانی که راه دسترسی به مواد سمی کاهش پیدا نکند، آمار خودکشی پایین نمیآید.
عفو بینالملل اعلام کرد سیاستهای طالبان، زندگی زنان و دختران افغانستان را به یک «کابوس غیرقابلتحمل» تبدیل کرده و حقوق انسانی آنان را سیستماتیک نقض میکند. این سازمان سکوت جهانی را «همدستی» خواند و خواستار فشار بینالمللی برای بازگشت زنان به حیات عمومی، کار و دسترسی به خدمات بهداشتی شد.
با بازگشت طالبان و سکوت جهانی، زنان افغانستان از آموزش، اشتغال، درمان و حضور اجتماعی محروم شدند. اجباری شدن برقع در هرات، نماد تازهای از حذف نظاممند زنان است. در حکومت پیشین، زنان در سیاست، دادگستری و رسانه نقش فعال داشتند؛ اکنون قربانیان خاموش معاملههای سیاسی بیپاسخاند.
خیابانهای کابل، پس از چهار سال سلطه طالبان و سرکوب مداوم زنان، شاهد یک «انقلاب شادمانی» بود. هزاران زن و مرد در استقبال از قهرمانان فوتسال، قوانین سختگیرانه تفکیک جنسیتی را به چالش کشیدند و با حضور مختلط و پایکوبی، اراده جمعی برای آزادیهای سلبشده را فریاد زدند.
در حالی که جاپان نخستوزیر زن انتخاب میکند، میلیونها دختر در افغانستان حتی از حق رفتن به مکتب محروماند. این تضاد، شکاف دردناکی میان پیشرفت و عقبماندگی در آسیا را نشان میدهد. سکوت کشورهای همسایه و بیعملی جهانی، طالبان را جسورتر کرده و زنان کشور را به قربانیان سیاستهای افراطی بدل ساخته است.
دیدگاه بسته شده است.