نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
اخیراً در «پای مشهد» یکی از قریههای ولسوالی دولتآباد ولایت بلخ تعدادی از خانوادهها اقدام به شکار عقرب سیاه و زرد کردهاند. گفته میشود که افرادی در داخل و خارج از کشور اقدام به خرید و فروش این عقربها میکنند و در پی آن هستند تا با استفاده از ساکنان بیبضاعت قریهها و روستاهای افغانستان […]
اخیراً در «پای مشهد» یکی از قریههای ولسوالی دولتآباد ولایت بلخ تعدادی از خانوادهها اقدام به شکار عقرب سیاه و زرد کردهاند. گفته میشود که افرادی در داخل و خارج از کشور اقدام به خرید و فروش این عقربها میکنند و در پی آن هستند تا با استفاده از ساکنان بیبضاعت قریهها و روستاهای افغانستان به تجارت خود رونق دهند.
بسیاری از خانوادهها بر اثر فقر اقتصادی و نبود فرصتهای شغلی، مجبورند برای تأمین نیازمندیهای زندگی خود، به هر کاری دشواری تن دردهند.
علی، پسر جوانی است که در قریه پای مشهد اقدام به شکار عقرب کرده است. او میگوید که در این قریه پیر و جوان شبانهروز مشغول جمعآوری عقرب هستند. به گفته علی، جمعآوری عقربها در شب برای آنان آسانتر است زیرا عقربها شبانه از لانههای خود خارج میشوند بهخصوص در شبهایی که درجه هوا گرمتر باشد، مردم به آسانی میتوانند به صید عقرب اقدام کنند.
علی میگوید که آنان در یک شب تنها از صحن حویلی خود ۱۵۰ عقرب سیاه و زرد شکار میکنند. به گفته علی، آنان میتوانند با رفتن به خرابهها و خانههای متروکه در شب و حتی در روز، بیش از این تعداد عقرب شکار کنند.
به گفته علی، آنان هر عقرب را در بازار به قیمت ۵۰ افغانی به تاجران بزرگ عقرب میفروشند در حالی که خریدیداران این عقربها را در داخل و یا خارج از کشور به قیمت گزافی به فروش میرسانند.
علی میگوید که آنان برای جمعآوری آسانتر عقربها از چراغهای دستی به رنگ ماورای بنفش استفاده میکنند. او میافزاید: هرچند شکار عقربها بهخصوص برای کودکان بسیار خطرناک است؛ اما با آنهم برای تأمین نیازمندیهای زندگی، آنان این خطر را به جان میخرند و همچنان به کار جمعآوری و فروش عقرب ادامه میدهند. علی میگوید: از اینکه میتوانم به این کار ادامه دهم، خوشحالم؛ زیرا راه درآمد خوبی برای تأمین نیازمندیهای زندگی است.
او میگوید که قبلاً از عقربها میترسیدم و همیشه آرزو میکردم که عقربها از قریه نیست و نابود شوند؛ اما حالا دعا میکنم که نسل آنان روز به روز افزایش یابد.
به گفته علی، اگر شکار عقربها همچنان ادامه یابد شاید نسل آنان از این قریه منقرض شود. به گفته او بیشتر مردم قریه با فقر اقتصادی روبرو هستند و از این راه درآمد کوچکی برای تأمین نیازمندیهای زندگی خود ایجاد کردهاند.
«جنبش زنان ترکتبار افغانستان» در واکنش به تخریب تندیس امیر علیشیر نوایی، شاعر و اندیشمند نامدار تیموری، در شهر مزارشریف، این اقدام را حملهای آشکار به حافظه جمعی و هویت فرهنگی مردم ترکتبار خوانده و آن را محکوم کرد. این تندیس در تاریخ ۲۹ اسد ۱۴۰۴ توسط شهرداری مزارشریف تحت کنترل طالبان تخریب شد. به […]
مقدمه در ۱۷ اسد ۱۳۷۷، مزارشریف نهتنها به خاک و خون کشیده شد، بلکه به نماد مظلومیت، مقاومت و بیعدالتی در تاریخ افغانستان بدل گشت. جنایتی که با قتلعام هزاران غیرنظامی، تجاوز، شکنجه، ناپدیدسازی و حمله به دیپلماتهای ایرانی رقم خورد، نهتنها مشروعیت طالبان را از منظر حقوق بینالملل زیر سؤال برد، بلکه زخمهایی عمیق […]
صفدرعلی احمدی، با روایت خاطرات دوران کودکی، نوجوانی و جوانیاش در محله سیدآباد و کارته نورخدا در مزارشریف، تصویری عمیق و نوستالژیک از زندگی ساده، بازیهای فیزیکی و ارتباطات انسانی آن زمان ارائه میدهد. احمدی به دوران خوشی اشاره میکند که در آن خبری از تکنولوژیهای مدرن نبود و کودکان با بازیهایی چون توشلهبازی، چلیکدنده، […]
در جهانی که سنت و اجبار بر روابط انسانی سایه انداختهاند، زخمهای روحی و الگوهای مخرب از نسلی به نسل دیگر منتقل میشوند. بانو مریم محمدی، با قلمی عمیق و تأثیرگذار، به بررسی تأثیر این چرخه زخم و عادت پرداخته و حقیقت تلخ خانههایی را روایت میکند که بیش از آنکه مأمن باشند، آوارند. مریم […]
دیدگاه بسته شده است.