نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
در واکنش به اظهارات اخیر فضل‌محمود فضلی، رئیس پیشین اداره امور و مشاور ارشد اشرف غنی، لازم می‌دانم به‌عنوان یک نظامی باسابقه با بیش از سی‌وچهار سال خدمت در حساس‌ترین بخش‌های نیروهای مسلح افغانستان، نکاتی را روشن کنم. فضلی در مقاله‌ای منتشرشده در افغانستان اینترنشنال مدعی شده است که در جولای ۲۰۲۱، برخی افسران نظامی […]
در واکنش به اظهارات اخیر فضل‌محمود فضلی، رئیس پیشین اداره امور و مشاور ارشد اشرف غنی، لازم می‌دانم به‌عنوان یک نظامی باسابقه با بیش از سی‌وچهار سال خدمت در حساس‌ترین بخش‌های نیروهای مسلح افغانستان، نکاتی را روشن کنم.
فضلی در مقاله‌ای منتشرشده در افغانستان اینترنشنال مدعی شده است که در جولای ۲۰۲۱، برخی افسران نظامی افغانستان همراه با خانواده‌های‌شان از سوی ایالات متحده وعده انتقال به آن کشور را دریافت کرده بودند. این ادعا نه‌تنها بی‌اساس، بلکه توهینی آشکار به هزاران افسر و سربازی است که تا واپسین لحظه در دفاع از وطن ایستادند.
من شهادت می‌دهم که چنین وعده‌ای هرگز وجود نداشت. اگر واقعاً چنین طرحی مطرح شده بود، امروز و پس از چهار سال از حاکمیت تاریک طالبان، صدها شاهد زنده از میان افسران، جنرالان و خانواده‌های آنان لب به سخن می‌گشودند. اما هیچ سند معتبر یا روایت موثق برای اثبات این ادعا ارائه نشده است.
همان‌گونه که در روزهای آشفته سقوط جمهوریت، شایعه «دستور توقف جنگ» در میان مردم پخش شد، سخنان آقای فضلی نیز چیزی جز تکرار همان فضای شایعه‌سازی نیست، تلاشی برای انداختن بار مسئولیت بر دوش دیگران. اکثریت مقامات وقت نیز این ادعاها را بی‌پایه خوانده‌اند.
سؤال اساسی اینجاست: اگر آقای فضلی واقعاً در جریان چنین موضوعی بوده، چرا همان زمان که در قلب تصمیم‌گیری سیاسی حضور داشت، سکوت اختیار کرد؟ چرا هیچ اقدام عملی برای جلوگیری از آن انجام نداد؟ و چرا امروز، پس از گذشت سال‌ها، با متهم ساختن نیروهای مسلح و افسران وطن‌دوست، می‌کوشد بار ناکامی‌های سیاسی و بی‌کفایتی رهبران را بر شانه‌های سربازان و شهدا بیندازد؟
واقعیت روشن است: سقوط جمهوریت یک شکست نظامی نبود، بلکه نتیجه یک معامله سیاسی بود. ایالات متحده در توافق‌نامه دوحه با طالبان، آینده افغانستان را در ضمایم آشکار و پنهان گروگان گرفت. بدون مشورت با ملت، زندانیان خطرناک طالبان آزاد شدند و دولت جمهوری عملاً منزوی شد.
این معامله ننگین، بزرگ‌ترین خیانت به آرمان‌های مردم و خون هزاران شهید بود. نیروهای مسلح افغانستان تا آخرین لحظه در کنار مردم و جغرافیای کشور ایستادند. اما سیاستمدارانی چون آقای فضلی، در لحظه حساس، فرار را به قرار ترجیح دادند و ملت را در میدان تنها گذاشتند.
تاریخ قضاوت خواهد کرد: سقوط جمهوریت، نتیجه خیانت‌ها و معاملات سیاسی بود، نه ضعف نظامی. نیروهای مسلح سرافراز ماندند؛ این سیاستمداران بودند که ملت را فروختند. هیچ‌کس حق ندارد با عقده‌های شخصی و برای فرار از مسئولیت، فداکاری‌های قوای مسلح، شهدای گلگون‌کفن و خانواده‌های آنان را به فراموشی بسپارد.
جمعی از جوامع مهاجر، نهادهای مدنی، فعالان حقوق زنان و گروه‌های مستقل اجتماعی با انتشار فراخوانی، از مردم در سراسر جهان خواسته‌اند در روز ۱۵ آگوست با برگزاری تظاهرات مسالمت‌آمیز، همبستگی خود را با مردم افغانستان ابراز کنند. هم‌زمان با چهارمین سالگرد سقوط کابل در تاریخ ۱۵ آگوست، مجموعه‌ای از نهادهای غیرسیاسی شامل جوامع مهاجر، […]
طبق یافتههای گزارش انستیتوت مطالعات صلح پاکستان، تعداد حملههای تروریستی در این کشور پس از حاکمیت طالبان بر افغانستان، ۷۳ درصد افزایش یافته است.
به گزارش شانا به نقل از اسپوتنیک؛ اسد درانی با بیان اینکه «طالبان صد مرتبه بهتر از دولت اشرف غنی است» می‌گوید: دوام دولت غنی برای سال‌ها یک معجزه بود. رئیس پیشین آی‌اس‌آی که پیش از این پیش‌بینی کرده بود اشرف غنی در آینده افغانستان هیچ نقشی نخواهد داشت، افزود: «طالبان صد مرتبه بهتر از […]
سیگار اعلام کرد حکومت افغانستان در نتیجه تصمیمهای نادرستی که در دو دهه اخیر گرفته شد سقوط کرده است.
دیدگاه بسته شده است.