نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
وزارت امور زنان افغانستان اعلام کرده است که از ابتدای سال جاری تاکنون اقدامات لازم را برای بررسی قضیههای خشونت علیه زنان انجام داده است. سپوژمی وردک، معاون وزارت امور زنان در این باره میگوید: «از میان قضایای خشونت علیه زنان که از آغاز سال روان تا اکنون به وقوع پیوسته است، ۱۵ قضیه آن […]
وزارت امور زنان افغانستان اعلام کرده است که از ابتدای سال جاری تاکنون اقدامات لازم را برای بررسی قضیههای خشونت علیه زنان انجام داده است.
سپوژمی وردک، معاون وزارت امور زنان در این باره میگوید: «از میان قضایای خشونت علیه زنان که از آغاز سال روان تا اکنون به وقوع پیوسته است، ۱۵ قضیه آن حاد میباشد.»
خانم وردک افزوده است که ۷ مورد قتل، ۲مورد دادگاه صحرایی، یک مورد ازدواج اجباری، ۲مورد فروش زنان به بهانه ازدواج، یک مورد تجاوز جنسی گروهی و حبس دو زن توسط گروه طالبان، شامل قضایای حاد خشونت علیه زنان هستند که در ولایتهای سرپل، غور، بادغیس، ننگرهار وکابل روی داده است.
وی میافزاید پرونده قتل مینه منگل در کابل، قتل پریسا به علت پرتاب شدن از طبقه ششم به پایین در کابل و تجاوز جنسی گروهی بر یک بانو در ولایت سمنگان را که در دو هفته گذشته به تازگی روی داده است، از قضایای تکاندهنده است.
انجمن مستقل وکلای مدافع میگوید که برای صدمهدیدگان قضایای خشونت علیه زنان، وکلای رایگان در نظر گرفته شده است.
عفو بینالملل اعلام کرد سیاستهای طالبان، زندگی زنان و دختران افغانستان را به یک «کابوس غیرقابلتحمل» تبدیل کرده و حقوق انسانی آنان را سیستماتیک نقض میکند. این سازمان سکوت جهانی را «همدستی» خواند و خواستار فشار بینالمللی برای بازگشت زنان به حیات عمومی، کار و دسترسی به خدمات بهداشتی شد.
با بازگشت طالبان و سکوت جهانی، زنان افغانستان از آموزش، اشتغال، درمان و حضور اجتماعی محروم شدند. اجباری شدن برقع در هرات، نماد تازهای از حذف نظاممند زنان است. در حکومت پیشین، زنان در سیاست، دادگستری و رسانه نقش فعال داشتند؛ اکنون قربانیان خاموش معاملههای سیاسی بیپاسخاند.
خیابانهای کابل، پس از چهار سال سلطه طالبان و سرکوب مداوم زنان، شاهد یک «انقلاب شادمانی» بود. هزاران زن و مرد در استقبال از قهرمانان فوتسال، قوانین سختگیرانه تفکیک جنسیتی را به چالش کشیدند و با حضور مختلط و پایکوبی، اراده جمعی برای آزادیهای سلبشده را فریاد زدند.
در حالی که جاپان نخستوزیر زن انتخاب میکند، میلیونها دختر در افغانستان حتی از حق رفتن به مکتب محروماند. این تضاد، شکاف دردناکی میان پیشرفت و عقبماندگی در آسیا را نشان میدهد. سکوت کشورهای همسایه و بیعملی جهانی، طالبان را جسورتر کرده و زنان کشور را به قربانیان سیاستهای افراطی بدل ساخته است.
دیدگاه بسته شده است.