نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
راکیه بانوی ۲۸ ساله‌ایست که در قریه یکه‌پته شهر شبرغان از طریق کشت و فروش سبزیجات چرخ روزگار خانواده شش نفری‌اش می‌چرخاند. به گزارش خبرگزاری شانا به نقل از پایگاه خبری انبیر، این بانو می‌گوید: از هشت سال به این‌سو مصروف پیشبرد کارهای زراعتی است و از این طریق مصارف زندگی را تأمین می‌کند. وی […]
راکیه بانوی ۲۸ ساله‌ایست که در قریه یکه‌پته شهر شبرغان از طریق کشت و فروش سبزیجات چرخ روزگار خانواده شش نفری‌اش می‌چرخاند.
به گزارش خبرگزاری شانا به نقل از پایگاه خبری انبیر، این بانو می‌گوید: از هشت سال به این‌سو مصروف پیشبرد کارهای زراعتی است و از این طریق مصارف زندگی را تأمین می‌کند.
وی می‌افزاید: قبل از آنکه به کار کشت سبزیجات آغاز کنم روزگار خرابی را می‌گذراندیم؛ اما پس از تمرکز بر کشاورزی تصمیم گرفتم با کشت سبزیجات در خانه روزگارم را پیش ببرم.
وی می‌گوید: خانه ما محوطه بزرگی دارد که من در آن سبزیجاتی چون پالک، پیاز، گشنیز، بادنجان رومی، بادرنگ و بادنجان سیاه کشت و به بازار عرضه می‌کنم.
راکیه در ادامه می‌افزاید: در ابتدا در کشت سبزیجات مشکل داشتم؛ ولی بعدها با راهنمایی کارمندان زراعت توانستم در این باره اطلاعات به دست آورم.
این بانو که به علت مشکلات اقتصادی نتوانسته مکتب را به اتمام برساند می‌افزاید: مشکلات اقتصادی فرصت درس خواندن را از من گرفت؛ اما اکنون به خودکفایی اقتصادی رسیده‌ایم و مشکلی نداریم .
طالبان بار دیگر پوشش اجباری زنان در شفاخانه حوزوی هرات را اعمال کرده‌اند؛ اقدامی که نه تنها ورود کارمندان و بیماران زن را با مشکل مواجه ساخته، بلکه روند ارائه خدمات صحی را مختل کرده است. این تصمیم بخشی از سیاست‌های گسترده طالبان در محدودسازی حضور اجتماعی زنان است و پیامدهای جدی انسانی و حقوقی به‌دنبال دارد.
پیروزی پشتنه درانی، پیروزی تمام زنانی است که زیر سایهٔ طالبان اما با روحی شکست‌ناپذیر، برای حق آموزش، حق کار و حق آزادی تلاش می‌کنند. این جایزه یادآور این حقیقت است که هیچ قدرتی حتی طالبان نمی‌تواند ارادهٔ زنان افغانستان را خاموش کند. آنان در سخت‌ترین شرایط جهان چراغ آموزش را روشن نگه داشته‌اند و ثابت کرده‌اند که حتی اگر ساختمان‌های مدرسه فرو بپاشد، کلاس‌ها در ذهن و ارادهٔ آنان ادامه خواهد یافت.
عفو بین‌الملل اعلام کرد سیاست‌های طالبان، زندگی زنان و دختران افغانستان را به یک «کابوس غیرقابل‌تحمل» تبدیل کرده و حقوق انسانی آنان را سیستماتیک نقض می‌کند. این سازمان سکوت جهانی را «هم‌دستی» خواند و خواستار فشار بین‌المللی برای بازگشت زنان به حیات عمومی، کار و دسترسی به خدمات بهداشتی شد.
با بازگشت طالبان و سکوت جهانی، زنان افغانستان از آموزش، اشتغال، درمان و حضور اجتماعی محروم شدند. اجباری شدن برقع در هرات، نماد تازه‌ای از حذف نظام‌مند زنان است. در حکومت پیشین، زنان در سیاست، دادگستری و رسانه نقش فعال داشتند؛ اکنون قربانیان خاموش معامله‌های سیاسی بی‌پاسخ‌اند.
دیدگاه بسته شده است.