نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
به گزارش شانا به نقل از آناتولی؛ بیبی زینب سعداد٬ کودک هفت ساله افغانستانی که به علت انفجار بمب، شنوایی خود را از دست داده و یک سال پیش به ترکیه آمده بود٬ با کمک سازمان هلال احمر شنواییاش را مجدداً به دست آورد. پدر و مادر این کودک جنگزده در کابل زندگی میکنند و […]
به گزارش شانا به نقل از آناتولی؛ بیبی زینب سعداد٬ کودک هفت ساله افغانستانی که به علت انفجار بمب، شنوایی خود را از دست داده و یک سال پیش به ترکیه آمده بود٬ با کمک سازمان هلال احمر شنواییاش را مجدداً به دست آورد.
پدر و مادر این کودک جنگزده در کابل زندگی میکنند و صاحب دو دختر هستند. بیبی زینب در سال ۲۰۱۲ و زمانی که تنها یک سال داشت در انفجاری که بر اثر درگیری میان طالبان و نیروهای امنیتی صورت گرفت، شنواییاش را تا حدود زیادی از دست داده بود.
آنان برای بهبود و امکان آموزش فرزندشان به سازمان هلال احمر ترکیه مراجعه و درخواست سمعک کردند. بیبی زینب همچنین پس از تکمیل مدارک شناسایی خود در مدرسه ابتدایی آتاتورک ثبتنام کرده است.
اورهان تاتلی، رئیس سازمان هلال احمر در آغری در این رابطه به خبرنگار آناتولی گفت: بیبی زینب ۹۵ درصد از شنواییاش را از دست داده بود. از طریق سمعک به تدریج سلامتی خود را به دست خواهد آورد.
با نزدیک شدن به ضربالاجل تعیینشده از سوی دولت پاکستان برای خروج مهاجران افغانستانی فاقد مدارک قانونی، روند بازگشت اجباری آنان به کشور بهطرز چشمگیری شدت گرفته است. در حالیکه هنوز چند روز تا پایان مهلت رسمی باقی مانده، فشارهای امنیتی، اجتماعی و اقتصادی در پاکستان باعث شده بسیاری از مهاجران پیش از موعد مقرر ناچار به ترک کشور شوند. گزارشها حاکی از آن است که تنها در دو روز گذشته بیش از ۶۵۰۰ نفر از طریق گذرگاههای تورخم و سپینبولدک وارد افغانستان شدهاند. این موج بازگشت، بخشی از روند گستردهتری است که در هفتههای اخیر شدت گرفته و به گفته مسئولان محلی، در ۲۰ روز گذشته حدود ۱۷ هزار مهاجر افغانستانی از طریق تورخم به کشور بازگشتهاند.
اعضای «جنبش زنان پنجره امید» با برگزاری گردهمایی در اسلامآباد، نسبت به اخراج مهاجران افغانستانی از کشورهای همسایه اعتراض کردند و هشدار دادند که بازگرداندن زنان به زیر سلطه طالبان، به معنای بازگرداندن آنان به جهنم است. در پی تشدید روند اخراج مهاجران افغانستانی از ایران و پاکستان، گروهی از فعالان زن عضو «جنبش زنان […]
خانوادهای از ولایت شمالی افغانستان، ۱۶ سال است در انتظار بازگشت پدری هستند که برای تأمین آینده فرزندانش راهی ایران شد و ناپدید گشت. هیچ نشانی از او نیست، اما امید هنوز زنده است. در سالهایی که مهاجرت برای بسیاری از افغانستانیها تنها راه بقا و تأمین زندگی بود، عبدالمتین، مردی میانسال و پدر یک […]
مهاجرت برای زنان افغانستان، فقط عبور از مرزهای جغرافیایی نیست؛ عبور از انسانیت، از دیده شدن، و از حق داشتن است. زنانی که از افغانستان گریختند، امیدی به آزادی داشتند؛ اما چیزی که در ایران، پاکستان، یا هر کشور دیگری یافتند، ادامه همان بیجایگاهی بود. کسی نمیپرسد چرا رفتند؟ کسی نمیپرسد در خانهشان چه بر […]
دیدگاه بسته شده است.